امروز مات و مبهوت آسفالت خیابانها بودم که چه عظمتی دارند و چه تحملی همه جور رفتاری را در سینه انبار دارند و از هیچ چیز و هیچ کس نمینالد و هر از گاهی در دلشان احساس سنگسنی میکنند و دهان باز میکنند.آری!!!
زمینی که اینگونه سخت و محکم است روزی این چنین میشود...
تا به حال اندیشیده ای؟
حال اگر انسان با ان روح لطیف اندوه به دل داشته باشد چه میشود؟ نه زمین است که با زمین لرزه آرام گیرد نه اسمان که با ابر بارنده....
اگر ساکت و آرام و در یک جا ساکنمبه اینها فکر میکنم به گسلها و ورقه های تکتونیکی وجودم ......
نویسنده: 
تبادل
لینک هوشمند